پریازان همان فریازان است. درست مثل پارس که مقصود همان فارس است.

در زمان ایران باستان هرگاه میخواستند کلمات را قدرت ببخشند وآنرا اهورایی ومقدس کنند از واژه (( فر )) در ابتدای کلمات استفاده میکردند، مانند فرهنگ که از فر +آهنج که بعدها بصورت فرآهنگ وسپس فرهنگ درآمد؛ فریازان از دو واژه (فر ) به معنای شکوه، عظمت و قدرت و ( یازان ) یعنی مبارزان و جنگجویان قوی میباشد.

مصداق این احتمال هم وجود چهار تپه باستانی در روستای فریازان است. یکی از این تپه ها، تپه معروف گرعوا ( گبرآباد ) است. این تپه ها، پادگانهایی برای این جنگجویان قدرتمند قوم (ماد) درجنوب کوه الوندبوده است. کمی پائین تر از فریازان و به موازات رودخانه کرزانرود در ضلع جنوبی فریازان، روستای (فرسفج) به معنای (چراگاه اسبان ) محل چرای خیل اسبان این جنگجویان قدرتمند بوده است که در تاریخ قوم ماد در همدان، کمتر به آن اشاره شده است.

چند احتمال دیگر در مورد علت نامگذاری فریازان به قرار زیر میباشد.

پریوازان: پری به معنای کنار، واز به معنای باز و گسترده و ان (الف ونون) آن به معنای محل یا مکان. روی همرفته در اینجا پریوازان به معنای محلی که فاقد کنار و دیوار و حصار میباشد و دارای دشت باز است.

پرعوزان:پر به معنای کنار؛ عو به معنای آب ؛ زان به معنای ازآن میباشد،روی هم رفته به محلی که از کنار آ ن، یا از درون آن آب می آید. که وجود بیش از چهل حلقه چاه عمیق و چاه های آب شرب شهرستان تویسرکان که در فریازان اسقرار یافته و عبور رودخانه بزرگ که از میان فریازان می گذرد گواه این موضوع میباشد.

فری آزان:فری به معنای بزرگی و آزان به معنای از آن،روی هم رفته فری آزان به معنای بزرگی و شکوهمندی از آن آمده و یا خواهد آمد.

فری تازان: فری به معنای بزرگی یا بزرگان، تازان به معنای سواران رونده که حرف ((ت)) تازان با گذشت زمان حذف شده است.

در معنای دیگر فریازان یعنی خوشنویسان..